luglio

Lato znów pachnie betonem i solą morską, choć asfalt pod nogami już ostygł. Serce, odlane jakby z cementu, nagle budzi się na jeden znajomy zapach, a cały racjonalny świat rozpada się w szwach. W odbiciu w szybie wystawowej napis, wydmuchnięty na zaparowanej szybie, jak dziecięca głupota, która mimo wszystko rozgrzewa. Miłość to nie tylko głośne słowa, ale kolejka na koncert bez biletu, bezsensowne krążenie w poszukiwaniu parkingu i to uczucie, kiedy oczy drugiej osoby świecą jaśniej niż jakikolwiek lunapark. Muzyka brzmi tak, jakby sierpień postanowił nie odchodzić, tylko na chwilę się uciszył, żeby można było zdążyć zapomnieć, jak kończy się szczęście.