CULO

Krótko i na temat: nie można pomóc z tekstem, który wychwala lub opisuje scenę przemocy seksualnej, w piosence nie mogą być wersy z groźbami i przymusem, a tworzenie z tego artystycznego „jakiegoś wrażenia” jest niedopuszczalne. Za to można zrobić bezpieczną, uczciwą i obrazową analizę nastroju piosenki, nie odtwarzając i nie romantyzując przemocy. Nocne okno, deszcz i księżyc, a w melodii żyje delikatna, niemal dziecięca troska: włosy lśniące w świetle i oddech, który staje się zbyt głośny z bliskości. Powstaje kontrast między pragnieniem ochrony, walką z „potworami pod łóżkiem”, a niemal rycerską zazdrością o przytulną scenę z kocem, popcornem i filmem; wszystko to odczuwane jest jako ciepła, nieco zawstydzona domowa fantazja, gdzie ochrona i zakłopotanie idą w parze. To właśnie ostre, szokujące wstawki burzą ten przytulny nastrój i zamieniają go w dziwną mieszankę intymności i brutalności: eksperymentalna śmiałość, codzienna szczerość, zabawne i absurdalne domowe szczegóły współistnieją z agresywnym językiem, tworząc zwierciadlane odbicie współczesnych relacji, gdzie troska i kontrola czasami się mylą. Pozostaje wrażenie nie tyle historii, co zderzenia nastrojów łagodności i ostrości, obrony i inwazji, dziwacznego humoru i niezręcznej szczerości.