Piningit

Jakby starożytna świątynia nagle zabrzmiała elektronicznym echem. Powietrze drży od czegoś więcej niż tylko melodia – to zaklęcie śpiewane szeptem przez przodków i splecione z pulsem nowego wieku. Głos nie dochodzi z gardła, ale z głębi ziemi, gdzie czas powoli obraca swoje tryby. W każdym wersie - pokora wobec świata, w każdym akordzie - jego potęga. Wszystko porusza się powoli, jak oddech po modlitwie: najpierw ciężko, potem spokojnie. I nagle staje się jasne, że oświecenie to nie błysk, ale miękkie światło, które po prostu nie chce zgasnąć.