Benar Salah, Hanyalah Salah

Cisza po kłótni zawsze brzmi głośniej niż sama kłótnia. Jakby ściany wciąż się spierały, a powietrze cicho pytało: „Już wszystko? Tak prosto? - i nie otrzymuje odpowiedzi. Tutaj słowa nie krzyczą, lecz osiadają jak kurz na starym fortepianie. Głos - zmęczony, ale szczery, puszcza nie dlatego, że chce, ale dlatego, że nie może już dłużej trzymać. W tym brzmieniu jest dziwna szlachetność porażki: krok w bok, żeby ułatwić oddychanie komuś innemu. Bez urazy, bez pięknych słów – tylko ciepłe „oby ci się lepiej działo”. I gdzieś w tej pokorze kryje się najcichsza forma miłości – ta, która nie wymaga bycia blisko, aby wciąż istnieć.