Kubahagia

W którymś momencie wszystko wokół jakby przestaje się spieszyć. Powietrze staje się łagodniejsze, czas - bardziej przyjazny. Słońce nie praży, tylko po prostu świeci, i z jakiegoś powodu to wystarcza. Żadnych wielkich osiągnięć - po prostu dzień, w którym jest spokojnie. W piersi cicho gra pewność, że właśnie teraz, tu i teraz, wszystko jest dobrze. Każde słowo jest jak lekki pociągnięcie pędzlem po płótnie: trochę ciepła, trochę naiwności, trochę młodości, która jeszcze nie wie, że nie jest wieczna. I choć te „najlepsze” chwile się nie powtarzają, w środku wciąż pozostaje uczucie – szczęście może być bez powodu. Po prostu kiedy żyjesz, stojąc na swojej ziemi i nic cię nie boli – nawet dusza.