Prędkość we krwi

Miasto nocą przypomina choinkę – miga, iskrzy się, obiecuje coś, czego i tak nie da. Asfalt ryczy pod kołami, wiatr rozrywa myśli na strzępy, i nagle - przychodzi ta sama wolność, której w zwykłym życiu brakuje do spazmów. Tutaj nie trzeba być przykładnym, nie trzeba niczego wyjaśniać. Tylko silnik, puls i szum muzyki w uszach, który zagłusza nawet własne wątpliwości. Jest w tej prędkości szczególna uczciwość. Kiedy zasady stają się tłem, a każdy kilometr jest jak oddech po zbyt długim „trzymaj się”. Może ktoś nazwie to szaleństwem, ale dla kogoś to jedyny sposób, by poczuć, że serce jeszcze się nie poddało.