Mam wywalone

Kiedy życie zamienia się w jedno wielkie "dajmy temu wszystkiemu spokój", pojawia się dziwne uczucie wolności. Wódka zimna, muzyka głośna, mózg w końcu wyłącza alarm, a nawet najgłupsze urazy stają się tłem dla tańca. Wszystko, co wczoraj denerwowało, dziś po prostu nie istnieje, rozpuściło się w rytmie i pocie na twarzy. Jest w tym pełnym lekceważeniu przyzwoitości szczególna przyjemność: kiedy nie udowadniasz, nie usprawiedliwiasz się, nie starasz się przypodobać. Tylko dudnienie basu w piersi i uczucie, że właśnie teraz wszystko jest uczciwie, bez blichtru, bez moralności, po prostu człowiek, któremu wszystko stało się obojętne. I od tego jakoś nawet lekko.