Beweg den Bam Bam

Kiedy wchodzi na parkiet, świat jakby bierze głęboki oddech. Światła jest trochę mniej, powietrze staje się trochę gęstsze, a wszystkie rozmowy o „jak się masz” natychmiast tracą sens. W każdym jej ruchu nie ma wyzwania, a spokojna pewność, jakby rytm po prostu postanowił zamieszkać w jej ciele i już nie szukać dla siebie domu. Muzyka płynie, a czas z nią staje się lepki jak miód. Nikt nie wie, o czym myśli, ale wszyscy chcieliby choć na sekundę znaleźć się na tej samej częstotliwości. Bez fałszu, bez „bla-bla”, bez teatru. Tylko rytm, charakter i to rzadkie uczucie, kiedy ktoś nie stara się być wyjątkowy, po prostu już nim jest.