Morning Glory

Słońce świeci prosto w oczy, a umysł jest jeszcze w półśnie, jakby noc była dłuższa, niż by się chciało, a myśli zostały gdzieś między poduszką a lustrem. Wszystko wokół lekko drży od ciepła, jakby świat dopiero co otworzył oczy i przeciągnął się. Muzyka płynie ulicami, powoli, tak że chce się po prostu iść w rytm i nie zadawać zbędnych pytań. Wydaje się, że nie czeka nas nic dramatycznego, tylko dzień, który zaczyna się nieco później niż u innych, i lekka ironia w każdym ruchu. W odbiciu ten, kto już nie spieszy się, by poprawiać rzeczywistość, ale po prostu obmywa się nią, jak porannym światłem. Świat może poczekać, aż on też się obudzi.