Whatever - Remastered

Wolność w tym brzmieniu nie krzyczy, ona słodko ziewa po długim śnie, przeciąga się i idzie na spacer bez trasy. Słońce jakby to samo, ludzie ci sami, ale powietrze jakby się zrobiło lżejsze, jakby przestało pachnieć cudzymi oczekiwaniami. Wreszcie wszystko jest możliwe: fałszywie podśpiewywać, nie spieszyć się, mówić bzdury, po prostu dlatego, że się chce. Muzyka leniwie się kręci, jak stara kaseta, gdzie każda rysa brzmi cieplej niż jakiekolwiek idealne nagranie. Nie ma w niej walki, tylko zmęczona akceptacja świata i ciche uparte bycie sobą. Żadnych haseł, żadnych rewolucji, po prostu życie, w którym wolno śpiewać bluesa, nawet jeśli dziś dusza nie śpiewa.