シャトレーゼやめた

Czekolada na palcach, zapach bitej śmietany i lekkie poczucie winy za niezjedzone kawałki ciasta – wszystko to rozpuszcza się w rytmie, jak cukier w kawie. Wczorajszy fartuch zawieszono na gwoździku, a zamiast zmiany mikrofonu i planu na życie bez paragonów i szefów. Zabawne, jak szybko cukiernia zamienia się w trampolinę dla marzeń: trochę śmiałości, trochę zmęczenia i dużo wiary, że rymy mogą nakarmić równie dobrze jak truskawkowe ciasto biszkoptowe. Muzyka brzmi jak wyzwolenie po długiej zmianie, trochę lepka od czekolady, ale szczera i świeża jak pierwszy oddech poza godzinami pracy. Słychać, jak w każdym słowie szeleści celofan z poprzedniego życia i jak teraz cicho zamyka drzwiczki lodówki, ustępując miejsca nowemu, w którym zamiast tortu podaje się ambicję, a zamiast zamówienia – oklaski.