Почему

Gorąca desperacja w błyszczącym opakowaniu pewności siebie. Każde słowo jak próba udowodnienia, że ból można przekrzyczeć basem i autotunem. W powietrzu unosi się zazdrość zmieszana z próżnością: niby o miłości, a brzmi jak przesłuchanie z przymusem. Mieszanka brawury i urazy to ta sama emocja, kiedy chce się uderzyć pięścią w kierownicę i głośniej włączyć muzykę, żeby nie słyszeć własnych myśli. I w tej szorstkości jest przecież jakaś prawda: kto nie próbował udowodnić, że zasługuje na więcej, po prostu dlatego, że przegrana boli zbyt mocno? Tu nie chodzi nawet o miłość, tylko o zranione „lepiej by mnie wybrała”. I niech wszystko brzmi brudno, złe echo wciąż kryje się w tęsknocie za tym, kogo już nie da się odzyskać.