From (2018)

Czasem życie mija jak zacinające się wideo – klatki migają, dźwięk się spóźnia, i niby wszystko w porządku, ale nie wiesz, w którym momencie straciłeś wątek. A potem nagle ktoś cicho mówi: „Nie martw się. Wszystko w porządku. I jakoś tak lżej się robi – jakby ktoś podrzucił ci zapas powietrza pod wodą. Tu nie ma heroizmu i wielkich słów, jest tylko proste ludzkie „jestem obok”. Ramię, które nie wymaga wyjaśnień. Głos, który nie uczy żyć, a jedynie przypomina, że życie to nie tabela osiągnięć, lecz zbiór ciepłych chwil, które warto przeżyć do końca, dopóki gra muzyka. I gdzieś między tymi „oh-oh-oh” czujesz – tak, naprawdę wszystko jest wspaniałe. Nie dlatego, że wszystko jest idealne, ale dlatego, że ktoś w ciebie wierzy, nawet kiedy sam nie bardzo wierzysz.