Divino Castigo

Miłość to ten sport, w którym nikt nie ostrzega, że finał może być bez medali, ale za to z siniakami na sercu. Na początku wszystko wydaje się grą – trochę flirtu, trochę dumy, trochę nadziei na rewanż. A potem nagle zdajesz sobie sprawę: zmęczyłeś się grą, a tablica wciąż nie pokazuje zwycięzcy. Tutaj ból nie krzyczy, ale cicho wydycha „przepraszam” przez zaciśnięte zęby. W tym słowie jest więcej prawdy niż we wszystkich obietnicach razem wziętych. Prawdziwa odwaga to nie trzymać, ale puścić, nawet z lekkim uśmieszkiem: niech teraz ktoś inny spróbuje wytrzymać tę samą wysokość i ten sam upadek. Słodka trucizna urazy, trochę karmy i tango z własną godnością – brzmi pięknie, a gorzknie bezbłędnie.