I AM HERO

Gdzieś pomiędzy młodzieńczym maksymalizmem a dorosłym zmęczeniem kryje się dziwna upartość – wiara, że wciąż można być bohaterem. Nie w komiksach, ale w życiu: z przeterminowanymi terminami, sińcami pod oczami i wiecznym „no, może jutro zacznę od nowa”. Ta piosenka jakby prostuje ramiona w środku – taka napastliwa, gorąca, trochę naiwna, ale szczera. W niej dużo dźwięku metalu i światła reflektorów, ale pod całą tą brawurą słychać po prostu ludzkie: strach, wątpliwości, próba niepoddawania się. I już nie jest ważne, ile razy upadłeś – jeśli w głosie znów słychać „I am hero”, to znaczy, że serce wciąż idzie naprzód.