Перед рассветом

Czasami życie tak szaleje, że nawet czajnik na kuchence brzmi jak grzmot. Ale wszystko staje się prostsze, gdy obok jest ktoś, kto nie boi się zmoknąć razem. Kiedy można po prostu przeczekać burzę we dwoje, podczas gdy za oknem leje, a w środku jest cicho, ciepło i jakoś bezpiecznie. W tym uczuciu nie ma wielkich słów, ale jest sens. Być obok, gdy jest smutno, gdy noc wydaje się nieskończona, a niebo jeszcze nie wie, że wkrótce nadejdzie świt. Bo potem wszystko naprawdę staje się jaśniejsze – i powietrze czystsze, i serce spokojniejsze, i nawet najsilniejsze wiatry nagle zaczynają wiać w plecy.