Si t'étais là

Jest cisza, która jest głośniejsza niż każde wyznanie. W niej toną słowa wyuczone setki razy i nadzieja, która już sama sobie obrzydła. Wszystko wydaje się powiedziane, wszystkie role zagrane – ale palce wciąż sięgają po telefon, jakby zostało tam ostatnie „może”. Miłość tu nie jest tragedią ani dramatem, tylko przyzwyczajeniem, jak stary sweter – ciepły, gryzący i dawno stracił formę. A jednak serce uparcie szuka powodu, by wspominać, choć wie: nie ma dokąd wracać. Po prostu czasami trzeba jeszcze raz upewnić się, że „czas odpuścić” nie zawsze oznacza „udało się”.