Escape

Każda dzielnica ma swój własny soundtrack – z rymami o przetrwaniu i marzeniami o ucieczce. Tutaj beton pachnie ambicjami, a latarnie uliczne świecą jak reflektory dla tych, którzy jeszcze się nie poddali. Między bitami – rozmowy o pieniądzach, przyjaciołach, stracie i wolności, ale to wszystko nie przytłacza, tylko napędza: im cięższe codzienne życie, tym słodsza idea ucieczki, choćby do Francji, choćby po prostu za róg, gdzie nikt nie zna twojej przeszłości. Beat płynie pewnie, jakby trasa była już wytyczona, a głos to ten sam wewnętrzny silnik, który mówi: „daj, wyrwij się z tego”. I nagle rzeczywistość staje się filmowa – noc, światła uliczne, ktoś tańczy prosto na chodniku i na parę minut wydaje się, że z tego naprawdę jest wyjście.