Kilka Gwiazdek

Szorstka notatka z ciepłym uśmiechem - ulice, gdzie honor jest ważniejszy od liczby obserwujących, a kieszenie wolą szacunek. Tutaj dźwięk jest jak blizna na dłoni: ochrypły, szczery, zapachem rozbitego szkła i nocnych kolejek; wersy płyną jak krótkie notatki w dzienniku o tym, że życie uczy płacić za wszystko swoim. Kultura „niepójścia na kompromis” przebija się przez każde zdanie, ale w tym samym upartym charakterze słychać również troskę o swoich: jeśli brat jest głodny – obok jest talerz i pięść w obronie. Ironia spokojnie uśmiecha się do przelotnego luksusu – polubienia nie zastąpią szacunku, a „karma” brzmi tu jak komentarz do rzeczywistości, od której nie da się uciec. Wokal jakby rozliczał stare rachunki i składał je w melodię-odpowiedź: prosto, twardo, po swojemu szczerze. To uczucie to nie opowieść bohatera, ale notatka o świecie, w którym kodeks uliczny i ludzka, ciepła brutalność żyją obok siebie, a wszystko to w rytmie, który nie wybacza fałszu.