Festival

Ciepły wiatr przewraca strony wiosny – jeszcze nie lato, ale już nie przeszłość. Kapelusz odlatuje gdzieś w niebo, jakby i on postanowił uciec od powagi, a wraz z nim – resztki starych urazów i niewysłanych wiadomości. Wszystko wokół jest trochę nieporadne, niedbałe, jak pierwszy pocałunek po kłótni: niby niezręcznie, ale właśnie w tym tkwi życie. Dźwięki płyną łagodnie jak deszcz, który właśnie przestał padać – i oto ulice już błyszczą, a powietrze pachnie szansą na rozpoczęcie wszystkiego od nowa. Nie ma tu dramatu, tylko ciche przyznanie, że czas płynie, ludzie się zmieniają, ale spotkanie i tak się odbędzie. Nawet na rogu tego samego miasta, gdzie kiedyś śmiali się pod nagłym kwietniowym deszczem.