Cerminan

Ciepło jak na starym zdjęciu, gdzie słońce już zachodzi, a dzieci wciąż biegają po podwórku – boso, z wrzaskiem, dopóki świat nie woła do domu. Muzyka jakby głaskała po głowie i szeptała: „żyj, nie bój się, płacz, ale potem znowu się śmiej”. Proste słowa, ale w nich cały wszechświat cichej miłości – bez patosu, bez błyskotek, tylko oddech obok. Jest coś święto-ziemskiego w tych wersach: wyznanie bezsilności i siły jednocześnie. W tym, że odpuszczenie to też troska, a pozwolenie na upadek to czasem najuczciwszy sposób, by nauczyć się wstawać. I w tym delikatnym smutku - nie pożegnanie, a błogosławieństwo: szukać swojego, trzymać się światła, nawet gdy jest ciemno. Producent muzyczny: Taja Mustafa Kompozytor: Taja Teksty: Amir Jahari Producent: Kimmy Khir Scenariusz: Wprowadzenie do wujka Husseina i Eshama Operator: Brian Ho Scenograf: Devan Nair Rekwizytorzy: Jaginder Singh, Kisgen Rajs Kolorysta: Hakeem Aziz Kostiumograf: Eita Charakteryzacja i fryzury: Liana Di Asystent charakteryzacji i fryzur: Norezz Idris Reżyser/montażysta: Esham Shalini