Тримайся купи

Podczas gdy świat znów chwieje się na boki, gdzieś w słuchawkach równo i uparcie bije serce – ciężkim basem, jak silnik na maksymalnych obrotach. Kiedy słowa już nie pomagają, rytm bierze wszystko na siebie: uderza w pierś i zbiera w kupkę to, co zaraz się rozpadnie. Bez błysku, bez patosu – po prostu dla tych, którzy są blisko, którzy trzymają linię i nie pytają „za co?”. Oddychają razem. W tym dźwięku jest i podwórko, i ulica, i zmęczenie, i siła. Trochę brudu, trochę światła, trochę wiary w to, że "dalej będzie widać". Niech ziemia grzmi, niech powietrze tną kule – dopóki bas buja, wszyscy są swoi. Nawet strach brzmi w rytm.