AMARGURA

Na zewnątrz – uśmiech, makijaż i pewność, że wszystko jest pod kontrolą. W środku – mały ogień, który nie chce się ugasić. Ktoś się śmieje, ktoś całuje inną osobę, a serce udaje, że jest mu to obojętne, chociaż gra swój osobisty dramat w rytm łez i wina.

To taki przypadek, kiedy duma i ból mieszkają w jednym mieszkaniu, ale w różnych pokojach. Jedna podkręca głośność muzyki, druga cicho wspomina, jak to wszystko było. I choć z boku wydaje się, że wszystko już minęło – po prostu nie warto patrzeć zbyt głęboko w oczy. Tam wciąż trwa afterparty złamanych serc.