Deewane

Są takie uczucia, które przyprawiają o zawrót głowy bez żadnej winy. Wystarczy jedno spojrzenie – i już w środku rozbrzmiewa orkiestra, fajerwerki i lekki wstyd za to, jak głupio uśmiechają się oczy. Wszystko wokół staje się trochę teatrem: wiatr jakby śpiewa, słońce ustawia reflektor, a przypadkowe ptaki z statystów zamieniają się w chór.

Tutaj miłość nie jest cierpieniem ani dramatem, ale słodkim urokiem, kiedy człowiek wydaje się świętem, rzadkim jak księżyc na Eid. Każde słowo jest jak krok boso po chmurach, każdy wers pachnie wiosną, w której nawet zmęczenie zamienia się w odpoczynek. I chciałoby się, żeby to„niedozwolone nokautujące spojrzenie” trwało trochę dłużej. Chociażby do następnego oddechu.