Desocupa

Miłość, która osiągnęła etap„z przyzwyczajenia”, zawsze pachnie zmęczeniem. Pocałunki stają się uprzejme, rozmowy – bezpieczne, a nawet cisza między dwojgiem ludzi nie brzmi jak przytulność, ale jak przerwa przed czymś nieuniknionym. W piosence to napięcie przejawia się we wszystkim – jakby ktoś już spakował walizkę w myślach, ale nie zdecydował się wstać z kanapy.

Nie ma tu dramatu, tylko szczerość. Ta, która pojawia się, gdy staje się jasne: jeśli uczucia zamieniły się w harmonogram, to czas zwolnić miejsce – dla siebie, dla drugiej osoby, dla powietrza. I tak, brzmi to ironicznie, nieco grubiańsko, ale jest w tym siła. Bo czasami najwłaściwszym„kocham” jest„puść”.