Gdyby Ciebie nie było

Cichy jak westchnienie po wyznaniu, ten głos wydaje się dochodzić prosto z wnętrza – tam, gdzie przechowywane są najbardziej uparte uczucia. Nie ma w nim pozornej dramaturgii, tylko ciepła, niemal święta prostota: bez ciebie jest pustka, bez ciebie jest cisza, bez ciebie wszystko traci sens. I w tej pozornej naiwności kryje się siła, która wystarcza, by utrzymać cały świat na powierzchni.

Muzyka płynie łagodnie, jak wieczorne światło po ścianach, a każde słowo pada tak delikatnie, że nawet serce zamiera, bojąc się zbędnego dźwięku. Nie chodzi tu o namiętność ani o stratę. Chodzi o tę rzadką formę miłości, która nie wymaga niczego poza obecnością. Po prostu być blisko – i już można oddychać.