18

Miłość w wieku osiemnastu lat jest jak pierwszy oddech po długim biegu. Trochę kręci się w głowie, zapiera dech w piersiach, ale wydaje się, że bez tego powietrza nie da się żyć. Wtedy wszystko było prostsze: jeden pocałunek mógł zastąpić tysiąc obietnic, a świat mieścił się między dwiema dłońmi przyciśniętymi do policzków drugiej osoby. Nadeszła dorosłość, ale nawyk poszukiwania tego uczucia pozostał. Tam, gdzie czas płynie jak taśma starego filmu, gdzie nie trzeba niczego wyjaśniać, ponieważ„my” jest już odpowiedzią. I choć z tej dziecięcej, naiwnej ciepłości pozostały tylko przebłyski, nadal ciągnie mnie tam – choćby na jedną piosenkę.