YEH!

Tętno miasta w kieszeni – pieniądze brzęczą głośniej niż sumienie, i to niemal w sposób przechwalający się, ale niewinny. Jest tu platynowa wiza, lot rakietą zamiast samolotem i poczucie, że świat to scena, a każdy patrzy na swój własny ekran. Brzmi jak spacer po luksusowym chaosie: rymy strzelają, frazy pikują w instagramowych story, a pewność siebie szczypie za ucho z ciepłą ironią.

Wokal - jakby dżentelmen-rabus: zuchwały, z uśmiechem, bez przeprosin. Wokół – impreza, mercedesy, żeberka łososia i szmery nocy; gdzieś między wierszami migają cienie przeszłości, ale odpierają je szampan i bas. Poczucie święta na granicy absurdu – i w tym tkwi przytulność: żyć głośno, żartować ostro i pozostawać niedostępnym dla skarg.