Dass ich gerade traurig bin

Czasami patrzysz na kogoś i czujesz, jakby świat się trochę zmienił. Nic katastrofalnego: po prostu podłoga pod stopami staje się bardziej miękka, powietrze gęstsze, a własne serce zachowuje się jak uczeń podczas przerwy – hałasuje, krząta się i nie słucha. I wydaje się, że wszystko jest jasne: to nie przeznaczenie, nie zbieg okoliczności, po prostu chemia. Ale to właśnie ona doprowadza do szaleństwa.

W tej piosence uczucia brzmią jak cichy sabotaż. Na zewnątrz – spokojnie, prawie chłodno. A w środku wrze laboratorium produkujące niezręczność, oczekiwania i bezsenne noce. Chce się być zauważonym, ale nie zbyt natarczywie; wyznać – ale tylko wtedy, gdy na pewno nie wyśmieją. Dlatego pozostaje tylko jedno: wypuścić powietrze, farbować włosy na kolor nadziei i udawać, że wszystko jest pod kontrolą. Chociaż wszyscy już dawno zrozumieli – równowaga została bezpowrotnie utracona.