Tant qu’on est libre

Czasem szczęście nie tkwi w wydarzeniach, ale w korzeniach – tych, które sięgają głęboko, gdzie wszystko jest znajome, spokojne i naprawdę swoje. Jest drzewo, pod którym mijają lata, a każda jego gałąź pamięta śmiech, burzę, ciszę i to spojrzenie, przed którym nie trzeba uciekać.

Wolność nie oznacza tu samotności, ale wybór – pozostawania blisko siebie raz po raz. Świat hałasuje, pędzi, upada i buduje się, a pomiędzy tym wszystkim dwoje ludzi trzymają się życia jak ręki. Bez głośnych słów, bez obietnic, po prostu –„dopóki jesteśmy wolni, żyjemy”. I może właśnie to jest najwłaściwszy sposób bycia.