Moonshine

Miłość, która przyprawia o zawrót głowy – nie z powodu romantyzmu, ale z powodu jej siły. Ta, która płonie w piersi, pozostawia ślad na ustach i sprawia, że chcesz wracać, nawet gdy przysięgasz, że to już koniec. Jest jak bimber – pali, mąci umysł, ale ciągnie ponownie, ponieważ bez niej wszystko jest mdłe, jakby świat został rozcieńczony wodą.

Nie ma tu właściwych słów ani szczęśliwych zakończeń – tylko noc, zapach igieł sosnowych i to dziwne przyciąganie, kiedy„źle” i„dobrze” zamieniły się miejscami. Miłość, której odrzuca się w ciągu dnia, a w nocy znów podnosi się kieliszek – za nią, za dwoje, za to, że nie pozwala odejść.