3X

Mieszanka dymu, francuskiego szeptu i lekkiej pewności siebie – jakby sama noc śpiewała. W powietrzu leniwie unosi się zapach trawy i żalu, a w głowie trzy razy to samo imię, które wciąż nie przychodzi. Bit jest płynny, ale nie rozluźniony: jest w nim coś z zmęczonej radości, kiedy już wszystko zrozumiałeś, ale nadal kręcisz się w tym wieczorze tylko dlatego, że jest pięknie.

Wydaje się, że miłość nie jest tu dramatem, ale nawykiem patrzenia w górę, szukania czyichś śladów wśród chmur i powtarzania trzywyrazowego zaklęcia. Świat wokół jest nieco lepki od próżności i kurzu, ale artysta nie ma czasu na przygnębienie – oczyszcza serca„Sifem” i śmieje się, ponieważ życie nadal jest smaczne. Nawet jeśli znowu cię nie ma.