WSPÓLNE CELE

Niestabilność jako styl życia – nie chodzi tu o terapię, ale o motywację. Wszystko wokół zmienia się w szalonym tempie: uczucia, miasta, firmy, nawet powietrze wydaje się inne. Jest coś dziwnie pociągającego w tej niestabilności – jakby równowaga nie opierała się na równowadze, ale na wewnętrznym chaosie. Nikt nie jest święty, ale wszyscy są swoimi. Karma gdzieś zaginęła po drodze, ale przyjaźń pozostaje w kontakcie – nawet o trzeciej nad ranem, pod beat, kiedy już nie ma znaczenia, kto jest winny. To ścieżka dźwiękowa do wieczoru, kiedy głowa brzęczy od zbędnych myśli, ale nogi same niosą do przodu – tam, gdzie jest hałas, światło i poczucie, że dopóki się nie zatrzymasz, wszystko jest pod kontrolą.