Three Seconds To Goodbye

Cisza po rozmowie telefonicznej to dziwna rzecz. Wydaje się, że nic się nie stało, po prostu linia się zerwała, ale w środku jakby przeszła burza. Powietrze wciąż zatrzymuje oddech, ekran już zgasł, ale serce wciąż łapie sygnał, jak stary odbiornik radiowy, mając nadzieję, że wyłapie znajomy głos z szumu. Te trzy sekundy przed pożegnaniem ciągną się w nieskończoność – aż gwiazdy zdążą zapłakać, a pamięć na zawsze zapamięta intonację, miękką jak deszcz i ostrą jak strata. Czasami miłość nie żyje w słowach, ale w zakłóceniach między nimi – gdzie szum statyczny szepcze głośniej niż głos.