Still Feel the Burn

Pachnie bourbonem, tęsknotą i czymś zbyt znajomym. Tym, co zawsze powraca, wystarczy tylko wziąć łyk. Światło w barze jest miękkie, prawie domowe, ale oczy i tak szukają kogoś – nie tego, kto jest obok, ale tego, kto pozostał w przeszłości, gdzie wciąż gra ta sama piosenka. Szklanka dzwoni o blat, lód topnieje i wydaje się, że ból powinien odejść wraz z nim – ale nie. Nie odchodzi. Po prostu staje się cichszy, jak popiół po ogniu. I to nawet zabawne: próbujesz zapomnieć, a zamiast tego zapamiętujesz jeszcze mocniej.