Kadere Bak

Kiedyś drogi same ustępowały miejsca, a spojrzenia towarzyszyły z podziwem. Teraz te same drogi wydają się dłuższe, a lustra – bardziej szczere, niż byśmy tego chcieli. Świat jakby stał się mniejszy, a cisza – głośniejsza. Nawet poduszka, odwieczna sprzymierzeńczyni wszystkich porannych łez, odwróciła się gdzieś w bok.

To zabawne i smutne: wrogowie są ci sami, tylko imiona się zmieniły. Ramiona nadal pamiętają, jak zachować dumę, ale ręce same składają się w geście pojednania. Los, jak zawsze, ma poczucie humoru – tylko że teraz częściej się śmieje.

A jednak idzie się dalej. Choć nie tymi drogami, gdzie wcześniej rozbrzmiewał śmiech i kręciły się dziewczęce oczy. Po prostu teraz zamiast muzyki kroków – zmęczony, ale uparty oddech: żyjesz, więc idziesz.

Tekst – Aszik Mehmet Sümbül – Hasan Çoban

Muzyka – Aszik Mehmet Sümbül

Aranżacja – Hasan Çoban

Akompaniament muzyczny – Orhan Kel

Skrzypce – Okan Ertyürk

Studio – nagranie odtworzenia

Mastering miksowania – Cuma Polat

Kamera – Erol Olkey

Nagranie z kamery – Güney Kamera

Montaż – Hasan Çoban