Robarte

Nocna odwaga, zawarta w krótkich frazach i bezczelnych refrenach – jak dziennik śmiałego awanturnika, ale bez patosu. Cztery razy z rzędu – jakby powtarzając toast za to, co dziś jest dozwolone; usta – wiśnie, spojrzenie – figlarny diabełek, a wszystkie te drobne szczegóły brzmią jak lista trofeów po udanej wyprawie: jacht, taniec, dym i cudze westchnienia w rytm muzyki. Słychać nie tylko pragnienie, ale także przyjemność z samego procesu – głośno, bezczelnie i z lekkim uśmiechem.

Jest tu zarówno komercyjny luksus, jak i dworska zuchwałość: worek pieniędzy obok tańca TikTok, kryminalny szyk obok czułości„mojej mamy”. Wszystko to pachnie latem na pokładzie i żartem na granicy – jednocześnie prowokacyjnym i niemal dobrodusznym. Rozmowa o namiętnościach zamienia się w miniaturę o tym, jak bardzo chce się spróbować i zostać zjedzonym; ostro, głośno i z pozdrowieniami dla tych, którzy lubią zamieniać noc w święto.