Past Lives

Wszystko wokół wydaje się być w ruchu, ale kroki utknęły w powietrzu – jak we śnie, w którym próbujesz biec, ale ciało nie słucha cię. W środku następuje rozpad, a potem ponowne złożenie, jak system, który zawiesił się i prosi o„restart”. Ale wydaje się, że właśnie w tym zawieszeniu między„przed” a„po” jest coś szczerego: nie lot ani upadek, ale dziwny spiralny ruch w górę, gdzie każdy obrót to trochę mniej bólu i trochę więcej akceptacji.

Brzmi to chłodno, niemal mechanicznie, ale pod powierzchnią tyka żywe serce – chaotycznie, jak po długim śnie. Kiedy lód topnieje, trzask słychać aż do nieba i nagle staje się jasne: tak, wszystko się rozpada, ale to jest sposób, aby znów stać się sobą.