La Loca

Oto ona – finałowa scena telenoweli, w której bohaterka nie płacze, ale efektownie poprawia fryzurę, wyjmuje walizkę i zamyka za sobą drzwi. Na ustach ma pomadkę w kolorze„nowe życie”, w głosie słychać zmęczenie, ale z perłowym blaskiem godności. Bo jeśli ktoś był„szalony” w tej historii, to na pewno nie ona.

To piosenka, w której uraza zamienia się w siłę, a łzy – w blask. Gdzie fraza„ya no estoy tan loca” brzmi nie jak usprawiedliwienie, ale jak zwycięstwo. I niech tam wszystko pachnie obcym perfumem, ale za to powietrze jest w końcu czyste – i pachnie wolnością, poranną kawą i nowymi zasadami gry.