Replay

Pachnie potem, kolumnami głośników i tym latem, kiedy wszystko wydawało się nie mieć końca. Parkiet drży jak stary autobus na wybojach, a bas uderza prosto w klatkę piersiową – z bezczelnością starego znajomego, który wrócił po długich wakacjach. Nie ma tu miejsca na filozofię: jest remiks z 2003 roku, krótkie topy, mokre whisky i fraza„hacíamos falta nosotros” – wypowiedziana tak, jakby bez nich świat naprawdę zatrzymał się w miejscu.

Wszystko dzieje się w zwolnionym tempie – pot, światło, czyjeś ręce na ścianie, zapach taniego rumu i pewność, że noc nigdy się nie skończy. Nie chodzi tu o romantyczność, ale o tę samą zwierzęcą energię, kiedy głowa nie przeszkadza ciału w ruchu. Brzmienie jest zuchwałe, lepki, głośne – jakby samo powietrze śpiewało. I tak, w końcu znów można po prostu perrear bez powodu, bo rytm wrócił do domu.