Huh

Pachnie kacowym porankiem i obcą wodą kolońską. Muzyka jest jak pognieciony rachunek po nieprzespanej nocy: jakby nie pamiętasz, co było, ale po sumie czujesz, że było drogo. Między wierszami szeleszczą banknoty, trzaskają drzwi hoteli, a gdzieś pod tym wszystkim kryje się zmęczone„wszystko po staremu”. Nie szuka się tu sensu – utonął on w szklance wraz z lodem. A jednak panuje tu dziwny spokój: kiedy wokół hałasują, brzęczą, ciągną za rękaw, a ty po prostu idziesz – nieco niepewnie, ale we własnym rytmie. Bo życie to nie wyścig, a karambol z pięknym echem.