Gotowy

Zapach dymu i słodkiego blasku unosi się w powietrzu, jakby wieczór sam włączył neonowy filtr. Nie chodzi tu o romantyczność, a raczej o instynkt: żyć, brać, przechodzić na czerwonym świetle, bo zielone i tak się zapali. Świat wokół buczy jak silnik Ferrari na biegu jałowym, a każdy krok jest jak nowa zwrotka, wybijana bitem z podwórka.

Nie można tu być miękkim – na tych ulicach wszystko decydują apetyty. Kto nie gryzie, ten zostaje zjedzony. Ale pod surowym rytmem, między wierszami i brawurą, prześlizguje się coś żywego – uczciwość, tak samo uparta jak zapach benzyny, który wżarł się w palce. I wydaje się, że to właśnie ona trzyma to wszystko razem: dym, światło, hałas i tych, którzy wciąż potrafią iść naprzód, nie przejmując się cudzymi zasadami.