Живий

Życie jest jak przypalony tost: trochę gorzki, ale nadal pachnie szczęściem. Wokół hałas, popiół, niepokojąca cisza między strzałami, a mimo to chce się jeszcze jednego oddechu, jeszcze jednego wiosennego dnia, jeszcze jednej bezsennej nocy z kimś żywym. W tej piosence nie ma bohaterów – są tylko ludzie, którzy nie mają czasu się bać, ponieważ przyzwyczaili się dziękować losowi nawet za ból.

Śmierć nudzi się gdzieś w kącie, podczas gdy samuraj bez miecza prosi niebo o odrobinę inspiracji i przyjaciół w hałaśliwym pubie. Bo nawet wśród wojny jest miejsce na hortensje, ciche wyznania i śmiech, który przetrwa wszystko. A wiara – nie w wieczność, ale w to, że jutro ktoś znów powie:„żywy”. I to wystarczy, aby dalej oddychać.