Записка 8

Noc cicho przechodzi w neonowe światło, jakby rozlewała się po przedniej szybie. Miasto huczy, ale w środku panuje cisza, tak gęsta, że nawet serce bije z opóźnieniem. Wydaje się, że jeszcze chwilę, a ulice same podpowiedzą, dokąd iść, gdzie ona jest. Poszukiwania tutaj bardziej przypominają zaklęcie: włączony silnik, wyłączona nawigacja i uparte pragnienie znalezienia nie człowieka, ale odbicia, drugiej połówki, tej, która migocze gdzieś między latarniami i księżycami. Wiatr uderza w twarz, a w piersi czuć światło reflektorów i odrobinę szaleństwa. I wszystko to nie przypomina pościgu, a modlitwę wypowiedzianą szeptem przy akompaniamencie własnych myśli.