AMOR BANDIDO

Nocna lampa w telefonie tnie jak neonowe ostrze - i wszystko wokół staje się filtrem: historie, dekolty, hashtagi, okładki dla szybkiego szczęścia. Taniec na krawędzi - trochę zimnej groźby, trochę popowej treści: potrząsanie biodrami zamienia się w walutę, a śmiech - w lajki. W powietrzu czuć alkohol i energię i wydaje się, że wszystko to tylko dla ujęcia, dopóki bateria nie wyczerpie się, a aparat nie wyłączy.

Tutaj miłość to jeden gest, jedna pantomima. Nie ma zobowiązań, tylko efekt: najpierw wybuch, potem przyzwyczajenie, potem„bez mediów, żeby nie było hałasu”. Bandycki fason i trochę kalkulacji z filmu akcji - łyk niebezpieczeństwa, który miesza się z rytmem. Strach i pożądanie spacerują tą samą ulicą; ten sam impuls może zaprowadzić do łazienki, do kamery, do celi więziennej - a wszyscy wokół udają, że to normalna cotygodniowa seria.

Ciało jako plan: porusza się, poddaje się, sprzedaje chwilę przyjemności i natychmiast znika. Flex, klik,„bota forte” - wszystko brzmi jak zaklęcie, które utrzymuje w formie grę bez uczuć. Ironia jest tu łagodna: nikt nie obiecuje bajki, ale wszyscy szukają małych iluzji - i nagle miło jest się nimi przykryć, nawet jeśli jutro wszystko znów będzie po prostu historią.