mirrors demo

To wszystko brzmi jak pamiętnik napisany czarnym długopisem na odwrocie szkolnego zeszytu – zły, szczery, bezsenny. Słowa wylewają się na zewnątrz jak przeciąg z uchylonego okna: nienawiść do odbicia, do nawyków, do cudzych i własnych błędów, do ludzi, od których nie można się oderwać, nawet jeśli trzeba.

Muzyka zamienia tę złość w coś niemal pięknego – nerwowego, drżącego, ale rozpoznawalnego. To piosenka o tym, jak ciężko jest oddychać, gdy własne„ja” staje się zbyt ciasne i jak strasznie jest w tej ciasnocie słyszeć obce telefony, pytania i śmiech. Wydaje się, że jest to piosenka o miłości, ale tak naprawdę jest o tym, jak czasami chce się wyrzucić wszystkie lustra i pozostać niewidzialnym, aby choć na chwilę przestać być swoim wrogiem.