Dile

Noc, w której wszystko zależy od jednego ruchu – kroku bliżej, dłuższego spojrzenia, oddechu w rytm basów. Gdzieś pomiędzy„jeszcze jedna piosenka i do domu” rodzi się chaos – z nutką winy i kroplą namiętności, od której robi się tylko goręcej. Parkiet zamienia się w konfesjonał: słowa nie są potrzebne, wszystko wyrażają ręce i ciało.

Tutaj zazdrość pachnie potem i perfumami, a zdrada brzmi jak rytm – pewny, prowokujący, słodki. Każda zwrotka jakby mruga okiem: tak, to grzeszne, ale za to żywe. Wszystko, co dalej, nie ma już znaczenia. Najważniejsze, że przy tym rytmie łatwo zapomnieć, kto ma rację, a kto jest winny, i po prostu poprosić wszechświat o„otra noche” – kolejną noc, podczas której można ponownie popełnić piękny błąd.