Научиться бы не париться

Jakże dobrze brzmi marzenie, by nie przejmować się niczym – ani sensem życia, ani opinią innych, ani poniedziałkami, które zawsze przychodzą zbyt wcześnie. Po prostu żyć w trybie„piwo, playlista i wszystko mi jedno”, gdzie nawet gwiazda, która prowadzi nie tam, gdzie trzeba, nie wywołuje niepokoju, a jedynie lekki uśmiech. W każdym wersie – zmęczenie własnymi przeżyciami i cicha nadzieja, że kiedyś uda się przestać wszystko komplikować. Świat oczywiście pozostaje taki sam – z wahaniami temperatury, gośćmi i sałatką olivier, ale nastrój jest już inny: filozoficzny, leniwy i nieco musujący, jak gaz w kieliszku w piątek wieczorem.