кхм-кхм

Pocałunek w twarz, rzucony złośliwie – i cały nocny świat od razu w szalonym świetle: miłość jak wyzwanie, zazdrość jak waluta, a zaufanie – jak podpis pod ryzykowną umową. Tutaj uczucia pachną porto i dymem ze spalonych mostów; prośba o„wszystko” nie jest prośbą, ale rytuałem potwierdzenia: kochaj do łez, kochaj, żeby wszyscy mieli o czym rozmawiać.

Wokal szeleści jak notatka napisana na granicy paranoi: zhakowane konta, pukanie do domofonu, strach przed prawem – a przy tym cicha pewność, że razem nie złamią. To piosenka o tym, jak wrażliwość zamienia się w zbroję: ból rani, ale ogrzewa, a zuchwałość w relacjach okazuje się najlepszym lekarstwem na samotność.