Chemicals

Brzmi jak klubowy sen na granicy rzeczywistości: raz muzyka rozpływa się w oddechu, raz rytm ściska klatkę piersiową, jak puls w skroniach. Słowa rozpadają się na fragmenty, ale sens jest prosty – istnieje tylko żar chwili, ten sam„heat”, przed którym nie da się uciec.

W piosence nie ma pośpiechu, ale jest ciągłe narastanie: od lekkiego szeptu do uczucia lotu, kiedy grawitacja traci swoją siłę. Wszystko kręci się wokół dotyku, który zamienia chaos w porządek, a szum myśli – w taniec. Ironia polega na tym, że nie zostało powiedziane nic szczególnego, a wszystko zostało już powiedziane: wystarczy jedno słowo, powtarzane w kółko, aby ciało przypomniało sobie, co to znaczy płonąć.